domingo, enero 31, 2010

REVERTE O LA ¿APOLOGÍA DEL ASESINATO?

Arturito clasista ya lo sabíamos, machista idem de idem, pero apología del asesinato... ya no sabes qué hacer para que te lean... a veces tu verborrea fácil tiene más de delito que de gracia chulapa.




(...) Entre una cita de Shakespeare y otra de Henry James, o de uno de ésos, Javier mira al frente con el radar de adquisición de objetivos haciendo bip-bip-bip, yo sigo la dirección de sus ojos que me dicen no he querido saber pero he sabido, y se nos cruza una rubia de buena cara y mejor figura, vestida de negro y con zapatos de tacón, que camina arqueando las piernas, toc, toc, con tan poca gracia que es como para, piadosamente –¿acaso no se mata a los caballos?–, abatirla de un escopetazo. Nos paramos a mirarla mientras se aleja, moviendo desolados la cabeza. Quod erat demostrandum, le digo al de Redonda para probarle que yo también tengo mis clásicos. Mírala, chaval: belleza, cuerpo perfecto, pero cuando decide ponerse elegante parece una marmota dominguera. Y es que han perdido la costumbre, colega. Vestirse como una señora, con tacón alto y el garbo adecuado, no se improvisa, ni se consigue entrando en una zapatería buena y en una tienda de ropa cara. No se pasa así como así de sentarse despatarrada, el tatuaje en la teta y el piercing en el ombligo a unos zapatos de Manolo Blahnik y un vestido de Chanel o de Versace. Puede ocurrir como con ese chiste del caballero que ve a una señora bellísima y muy bien puesta, sentada en una cafetería. «Es usted –le dice– la mujer más hermosa y elegante que he visto en mi vida. Me fascinan esos ojos, esa boca, esa forma de vestir. La amo, se lo juro. Pero respóndame, por favor. Dígame algo.» Y la otra contesta: «¿Pa qué?… ¿Pa cagarla?».

Mujeres como las de antes

1 comentario:

CHEMA dijo...

Ejem, eu son fan de Reverte, escribe con pasión e con conosimiento de causa (non moitos buenrollistas intejradores poden falar de experiensias de primeira man no fango sangriento da humanidade) e non creo q sea machista, sinón moi amante de sertos valores q ahora se miran con reselo... o q non creo q deba e confundir uns requiebros literarios mais ou menos agresivos ou "machos" con unha opinión a favor de escopetear tias q anden mal en tacóns...
Besiños Seño Ventiscas!!!