domingo, noviembre 28, 2010
jueves, noviembre 25, 2010
sábado, noviembre 20, 2010
viernes, noviembre 19, 2010
O SEGREDO DE MARCO POLO
O segredo de Marco Polo
Francisco Castro
jueves, noviembre 18, 2010
miércoles, noviembre 10, 2010
VIDA
VIDA
Pouso os pés no chan coa seguranza de que o verán foi caendo a cada paso tras de min, camiño satisfeita por ter chegado á terra onde as cores se funden coa paleta do outono, seino de certo, porque os castiñeiros van espindo sixilosos a alma, déixana caer perseguindo as pingas de auga que antes tiraron a caldeiros os deuses, celtas, por suposto. Unha longa alfombra salpicada de redondas espiñas deslízase silandeira a beira dun río que bule presuroso, porque non quere chegar tarde a esta festa…
Saen ó camiño os boletus, os coprinus, tamén as amanitas, as vermellas… badéanme os pasos ata chegar cabo de min ó vello muiño… ó seu carón, nun souto de árbores centenarias, unha delas, cun enorme burato no peito, amósame a vida que está por chegar… sigo o río, e tamén están alí, afortunadamente en minoría, os eucaliptos… ás miñas costas, unha enorme garza desprégase como un abano de ás inmensas, e camiño, camiño, camiño e en apenas uns metros de baixada, sinto o ruxido forte, intenso, a humidade, o aire, a vida, porque a maxestuosa seimeira de Vilagocende estame a mollar a cara ó final do día… e entón pecho os ollos e respiro forte, porque nese bafo xeado, nese salto de vida, sei que navega tamén a miña.
domingo, noviembre 07, 2010
EL JUEGO DEL ÁNGEL
El juego del ángel
Carlos Ruíz Zafón
jueves, noviembre 04, 2010
TESTAMENTO
A todos vós, meus fillos e fillas queridas, déixovos a encomenda de seguirdes coa viaxe que iniciaron os nosos devanceiros hai máis de mil anos, cando fixeron nacer esta andaina de palabras e de sentires e que é a nosa fala singular. Pídovos que non sexades vós quen rache a senda que entre todos conseguimos fender na pedra da historia e que fai de nós un pobo. Rógovos que non lle poñades barreiras a este camiño de soños. Se cadra, facédeo máis grande. Andade por el. De o facer, sabede que estaredes a camiñar polos vieiros da lingua igual que camiñou o voso pai e antes ca el camiñaron outros. Paseade polo sendeiro da lingua, viaxe infinita, e facede así guieiro e facho aceso entre a néboa para os que veñan detrás de vós.
Isto é o que vos demando. Na lingua de mar da miña terra.
Francisco Castro