Quizá por eso todos le tomaban por un ateo, pero él era un hombre de fe. Creía en sus amigos, en la verdad de las cosas y en algo a lo que no se atrevía a poner nombre ni cara porque decía que para eso estábamos los curas. El señor Sempere creía que todos formábamos parte de algo, y que al dejar este mundo nuestros recuerdos y nuestros anhelos no se perdían, sino que pasaban a ser los recuerdos y anhelos de quienes venían a ocupar nuestro lugar. No sabía si habíamos creado a Dios a nuestra imagen y semejanza o si él nos había creado a nosotros sin saber muy bien lo que hacía. Creía que Dios, o lo que fuese que nos había traído aquí, vivía en cada una de nuestras acciones, en cada una de nuestras palabras, y se manifestaba en todo aquello que nos hacía ser algo más que simples figuras de barro. El señor Sempere creía que Dios vivía un poco, o mucho, en los libros y por eso dedicó su vida a compartirlos, a protegerlos y a asegurarse de que sus páginas, como nuestros recuerdos y nuestros anhelos, no se perdieran jamás, porque creía, y me hizo creer a mí también, que mientras quedase una sola persona en el mundo capaz de leerlos y vivirlos, habría un pedazo de Dios o de vida.
El juego del ángel
Carlos Ruíz Zafón
SI CAMBIAS TU FORMA DE VER Y MIRAR TODO PUEDE CAMBIAR
-
Cambia tu forma de mirar al otro hasta que se dé cuenta de que solamente le
estás mirando a él, o a ella.
Cambia tu forma de ver las cosas y seguro que...
Hace 7 horas
2 comentarios:
Cris, me han hablado hace unas semanas de este libro, y ahora tú, será cuestión de empezar a leerlo, es mucha casulaidad sino....tendré que leerlo por algo? jajajaja.
abrazotedecisivo guapa.
Supoño que estará a sair a terceira entrega, eu leíno hai un par de anos pero non me deixou tan satisfeito como o primeiro.
http://apnea.blogs-r.com/weblog/ver-post/o_xogo_do_anxo
Publicar un comentario